17 feb 2012

Hablaré contigo pero, yo no sé hablar contigo. Escribiré,entonces,para ti.

Como perras hambrientas encontraremos la fórmula para llegar allá dentro donde se hallan los calderos enchidos de bebedizos y pócimas y...tomar lo que es nuestro. Con la furia de quien lleva en silencio décadas completas escuchando el discurso del narcisista número 215.394 de este mundo de agonía, batiré ALAS al fin y antes de llegar al fin de mi respiración quisiera mirarme con la ternura de quien estuvo  mucho más tiempo más a gusto entre mi piel y mi osamenta que disgustado entre mi paladar y mi tobillo.Querré vivir dignamente,honestamente dejarme ir en la barca ,destino mío privado, al océano infinito y ver mi cara satisfecha cuando ya no vea la costa.

2 comentarios:

  1. Delicado. Non sei.. É como que entendo. Pero teño esa sensación de que o entendo con unha certa adaptación á miña forma de percibir. Quero decir.. Entendo a mensaxe, pero quizais a intención da mensaxe a interpretei un pouco ao meu antoxo. Supoño que, ao fin e ao cabo eso é leer e reflexionar.. Coller algo e adaptalo á forma de percibir dun/ha mesmo/a. Non si ? Este fragmento foi o que máis me transmitiu "y antes de llegar al fin de mi respiración quisiera mirarme con la ternura de quien estuvo mucho más tiempo más agusto entre mi piel y mi osamenta que disgustado entre mi paladar y mi tobillo." Realmente é máxico.. Wow ! Sublime.

    ResponderEliminar
  2. Un pouco complexo, non entendin muy ben mar notase o nivelazo ahahaha! pero justoume muito e honrrame que escribas no noso blog! ojala sigas escribindo, apertas :D

    ResponderEliminar